„ …idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch…”
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch…”
Spotkanie odbyło się w naszej szkole 16 kwietnia. Przygotowaniem recytacji, oprawą muzyczną i reżyserią całości oraz scenografią zajęły się p. Małgorzata Kudyba, p. Renata Toma i p. Katarzyna Szczepańska. Swoje talenty recytatorskie, a nawet aktorskie pokazały uczennice z klas pierwszych i drugich: Justyna Martyna, Honorata, Klaudia i Marysia.
Było to spotkanie z poezją, a nie biografią poety, bo sam Herbert nie lubił rozmów o rodzinie i korzeniach, gdyż, jak twierdził, każdy ma jakiś rodziców, dzieciństwo i skądś pochodzi. Do recytacji wybrano chyba najbardziej znaczące wiersze poety o charakterze filozoficznym, analizujące miejsce człowieka w świecie, jego relacje z innymi osobami, stosunek do samego siebie i własnych powinności. Wśród tych powinności najważniejsze to żyć godnie i etycznie, w zgodzie z własnym sumieniem i systemem wartości, unikać łatwych rozwiązań i popularnych haseł, być wiernym odwiecznym zasadom i prawom moralnym.
Nastrój tego „Spotkania z Herbertem” potęgowała muzyka fortepianowa w wykonaniu Justyny Kowalewskiej, która była doskonałym dopełnieniem, a nawet komentarzem do wierszy Herberta, a także scenografia: klimatyczny mrok, zapalone światełka ustawione na podłodze i fortepianie oraz recytatorzy ubrani na czarno.
„Spotkanie z Herbertem” zdecydowanie sprzyjało zadumie i wywołało refleksję nad życiem, wartościami, wyborem postawy życiowej.
Było to spotkanie z poezją, a nie biografią poety, bo sam Herbert nie lubił rozmów o rodzinie i korzeniach, gdyż, jak twierdził, każdy ma jakiś rodziców, dzieciństwo i skądś pochodzi. Do recytacji wybrano chyba najbardziej znaczące wiersze poety o charakterze filozoficznym, analizujące miejsce człowieka w świecie, jego relacje z innymi osobami, stosunek do samego siebie i własnych powinności. Wśród tych powinności najważniejsze to żyć godnie i etycznie, w zgodzie z własnym sumieniem i systemem wartości, unikać łatwych rozwiązań i popularnych haseł, być wiernym odwiecznym zasadom i prawom moralnym.
Nastrój tego „Spotkania z Herbertem” potęgowała muzyka fortepianowa w wykonaniu Justyny Kowalewskiej, która była doskonałym dopełnieniem, a nawet komentarzem do wierszy Herberta, a także scenografia: klimatyczny mrok, zapalone światełka ustawione na podłodze i fortepianie oraz recytatorzy ubrani na czarno.
„Spotkanie z Herbertem” zdecydowanie sprzyjało zadumie i wywołało refleksję nad życiem, wartościami, wyborem postawy życiowej.
Galeria artykułu
